Componeren is voor mij: via muziek zoeken naar de waarheid. De waarheid over liefde en misverstand, over recht en onrecht, over leven en dood.

Voor wie mij ergens wil plaatsen: noem mij een mystiek-expressionist met een humoristische inslag. Mijn muziek is Zuid- of Oost- Europees en heeft weinig te maken met ‘Hollandse nuchterheid’, behalve dan misschien in haar humoristische momenten.

De teksten en thema’s die ik kies voor mijn composities vertellen met elkaar een verhaal. Weemoed is daarin een belangrijk element, omdat juist muziek ons kan verzoenen met  ons tekort schieten in de liefde en onze sterfelijkheid. Mystiek en onverwachte humor zijn twee andere aspecten. In toenemende mate spelen in mijn werk ook maatschappelijke thema’s een rol. We leven in een tijd van grote veranderingen: toenemende surveillance door overheid en Big Tech, wankelende democratieën, nieuwe intolerantie, nieuwe humorloosheid, maar ook hoopvolle tendenzen zoals het naar elkaar toegroeien van wereldreligies, meer groen en een vermindering van armoede.

Belangrijke leermeesters voor mij waren: Tristan Keuris, die mij de liefde voor het componeren bijbracht en me doorkneedde in het ambacht. Reinhold Selen, die mij deed beseffen dat jouw leven en jouw muziek één kunnen zijn. En tenslotte Jan Erik Bouman, door wie ik de teksten van Pessoa, Blake, Purdy, Kavafis leerde kennen, en die mij de fado liet zingen, die altijd al in mij zat.